به طوری که مشاهده می شود، بعضی هیأت های حل اختلاف مالیاتی در مواردی که هیأت های حسابرسی موضوع بند 3 ماده 97 قانون مالیاتهای مستقیم قبلاً مردود ویا غیر قابل رسیدگی بودن دفاتر مؤدیان را تأیید نموده اند، به صرف این تأییدیه وبدون توجه به حکم قسمت اخیر تبصره 3 ماده 21 آیین نامه نحوه تنظیم وتحریر ونگاهداری دفاتر وحساب اسناد ومدارک، اعتراض مؤدیان مذکور نسبت به تشخیص علی الراس را قابل قبول ندانسته، خود رافارغ از رسیدگی به این موضوع می پندارد، حال آنکه به هیچ وجه در قانون یاد شده چنین قید وحصری برای هیأت های حل اختلاف مالیاتی وجود ندارد، بلکه این هیأت ها در حقیقت به منزله مراجع دادرسی بوده وعلی الوصول از حیث علوم واطلاعات مالی وحقوقی و نیز منزلت اداری در سطحی بالاتر از مراجع تشخیص و واحدهای جنبی آن قرار دارند ودر نتیجه مکلفند راجع به هرگونه شکایت واعتراض مؤدیان ویا حسب مورد مأموران تشخیص مالیات ذیربط، از جمله ادعای وقوع تخلف یا قصور واشتباه در امر حسابرسی مالیاتی ویا بی توجهی به حکم تبصره 2 ماده 20 آیین نامه نحوه تنظیم وتحریر ونگاهداری دفاتر وحساب واسناد ومدارک پیش گفته برابر مقررات رسیدگی واظهار نظر نمایند به طوری که کمترین حقی از مؤدی ویا دولت ضایع نشود. مقتضی است مراتب بالا که مورد تأیید هیأت عمومی شورای عالی مالیاتی نیز می باشد، به یکایک اعضاء هیأت های حل اختلاف مالیاتی مستقر در ادارات کل مالیاتی تهران وادارات امور اقتصادی ودارائی شهرستان ها ابلاغ گردد.

علی اکبر عرب مازار
معاون درآمدهای مالیاتی